ZARYS LITERATURY STAROPOLSKIEJ - STARNAWSKI -

UWAGA- JEŚLI W PARAMETRACH SĄ RÓZNICE DATY, STRON, WYDAWNICTWA ITP. PATRZ ZAWSZE NA OPIS AUKCJI ON JEST NAJWAŻNIEJSZY.

OPIS

Autor

Jerzy Starnawski

Tytuł

Zarys dziejów literatury staropolskiej

Rok wydaniaWydawnictwoilustracje zdjęcia rysunkiStronOkładka, oprawaStan i inne informacje1993TNKUL-162miękkaNOWAOpis

Opracowana przez prof. Jerzego Starnawskiego wizja panora­miczna literatury staropolskiej odznacza się kompetencją w selekcji i ujęciu materiałów literackich, dobrze zarysowanym i umiejętnie siunkcjonalizowanym tłem, wykładem dostosowanym do potrzeb uniwersyteckich. Przy tym jednak wizja ta nie jest pozbawiona właściwości indywidualnych warsztatu naukowego i stylistycznego Jerzego Starnawskiego. Dodajmy tu jeszcze, że synteza zasługuje na wielkie uznanie i wysoką ocenę tak ze względu na zgodne z dzi­siejszymi zasobami wiedzy historycznoliterackiej oraz z obecnym stanem koncepcji metodologicznych potraktowanie zawartości, jak i z racji sprawnego i potoczystego toku wypowiedzi.

Z recenzji wydawniczej prof. drą hab. Jana Śląskiego

…o autorze książkiJerzy Starnawski (ur. 1922), po studiach w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, dodatkowo w Uniwersytecie Jagiellońskim i w Uniwersytecie Warszawskim, uzyskał w grudniu 1949 r. doktorat filozofii w zakresie historii literatury polskiej; był pracownikiem naukowym w KUL (1950-1964), w Uniwersytecie Łódzkim (1964-1992) oraz dodatkowo w WSP w Częstochowie (1975-1984); przeszedł wszystkie stopnie naukowe: od starszego asystenta do profesora zwyczajnego. Jest członkiem czynnym Polskiej Akademii Umiejętności, członkiem honorowym Łódzkiego Towarzystwa Naukowego, członkiem kilku innych towarzystw naukowych, w tym Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu; od szeregu lat redaguje zeszyt Literatura i Język w „Roczniku Przemyskim". Liczba publikacji, wraz z najdrobniejszymi, dobiega 1000 pozycji, w tym ponad 30 pozycji książkowych. Dziedziny badań: historia literatury polskiej, szczególnie dawnej i romantycznej; neolatynistyka; nauki pomocnicze historii literatury polskiej (bibliografia, edytorstwo naukowe); historia badań naukowych w humanistyce polskiej, szczególnie polonistyki.