S. OTWINOWSKI - NIC WIĘCEJ NIE UDALO SIE USTALIĆ

UWAGA- JEŚLI W PARAMETRACH SĄ RÓZNICE DATY, STRON, WYDAWNICTWA ITP. PATRZ ZAWSZE NA OPIS AUKCJI ON JEST NAJWAŻNIEJSZY.

OPIS

AutorStefan OtwinowskiTytułNic więcej nie udało się ustalićRok wydaniaWydawnictwoilustracje zdjęcia rysunkiStronOkładka, oprawaStan i inne informacje1982WL-267miękkaDb, pieczątkiOpis

Jest to zbiór esejów i reportaży ubranych w doskonały literacki warsztat. Otwinowski mówi na temat ludzi. Opowiada ich losy, można powiedzieć nawet, że losy całego pokolenia, poprzez pryzmat wybranych przez siebie przypadków. Narzucając sobie rolę dziennikarza "zależnego", pisze o wydarzeniach, których wymowa jest bardzo "politycznie podejrzana". Właściwie sugeruje, że pisząc o pewnych wypaczeniach, on, jako dziennikarz, mobilizuje środowiska kierownicze do działania w celu naprawienia zaistniałych niedociągnięć, ale sama sugestia, że da się coś naprawić, jest w jakiś smutny sposób ironiczna...

Polecam zdecydowanie ten tomik osobom, które są zainteresowane PRL-em, jego mechanizmami społecznymi, ponieważ jest to doskonała fotografia z epoki.

spis treści lub fragment…o autorze książki

Otwinowski Stefan (1910-1976), polski prozaik, dramatopisarz, publicysta.

Stefan Otwinowski urodził się 3 marca 1910 roku w Pyzdrach koło Kalisza (zm. w roku 1976). Studiował filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutował w 1934 r. na łamach prasy jako prozaik. Członek warszawskiej grupy literackiej “S”. Ogłosił w 1936 r. powieść “Życie trwa cztery dni”. W okresie okupacji był działaczem podziemia kulturalnego.

Po wyzwoleniu osiadł w Krakowie, był 1946 - 1956 kierownikiem literackim teatrów, 1949 - 1950 członkiem redakcji Dziennika Literackiego, 1951 - 1976 Życia Literackiego, gdzie publikował stałe felietony, zebrane m.in. w Pamiętnikach i herezjach (1968) i w Notesie krakowskim (1975). Prezes krakowskiego oddziału Związku Literatów Polskich 1947 - 1976 (z niewielkimi przerwami).

W roku 1938 otrzymał nagrodę literacką miasta Kalisza, w 1946 r. nagrodę Ziemi Krakowskiej za sztukę “Wielkanoc”, w 1960 r. nagrodę literacką miasta Krakowa za całokształt twórczości literackiej, w 1969 r. nagrodę II stopnia Ministra Kultury i Sztuki za całokształt twórczości.

Wydał po wojnie: “Czas nieludzki” Powieść (OW 1945, WL 1961, 1964), “Nagrobek” Powieść (Ks 1946), “Wielkanoc”. Sztuka w trzech aktach z prologiem (Kraków 1946), “Spotkanie z uśmiechem”. Opowiadania (Cz 1952), “Moje okolice”. Opowiadania (Cz 1954), “Gwiazdy i ziemia” Sztuka w czterech aktach (WL 1955), “Julia”. Powieść ( Cz 1957, 1959), “Niedyskrecje i wspomnienia”, Szkice (WL 1957) “Marionetki”. Powieść (Cz. 1958), “Życie trwa cztery dni”. Powieść (WL 1966), “Cicha leśniczówka”. Opowiadania (WL 1963, 1965), “Samosąd”. Powieść (WL 1966), “Pamiątki i herezje”. Felietony (WL 1968), “Okoliczności łagodzące”. Powieść (WL 1968), “Opowiadania wybrane” (WL 1970).

MOZK

Opis rozszerzony