MYSL POLITYCZNA LEONA BLUMA - BLUM - NOWA -KSIĄŻKA

UWAGA- JEŚLI W PARAMETRACH SĄ RÓZNICE DATY, STRON, WYDAWNICTWA ITP. PATRZ ZAWSZE NA OPIS AUKCJI ON JEST NAJWAŻNIEJSZY.

OPIS

AutorMonika ŚlufińskaTytułMyśl Polityczna Leona BlumaRok wydaniaWydawnictwoilustracje zdjęcia rysunkiStronOkładka, oprawaStan i inne informacje2002UNIWERSYTET RZESZOWSKI-230MIĘKKANOWAOpis

O tym, że był Léon Blum politykiem najwyższej klasy, świadczy fakt, że jego idee, także i ta, która u kresu życia kazała mu się zwrócić ku powstającym zrębom instytucjonalnym integracji europejskiej, okazały się trwałe i znalazły licznych kontynuatorów. Wszystkie te aspekty działalności Bluma i jego wpływu na ruch socjalistyczny i na politykę współczesnej Europy Autorka zdołała uchwycić i uwydatnić w swojej książce.

Z recenzji prof. dr hab. Krystyny Chojnickiej

Praca poświęcona jest Léonowi Blumowi – wybitnemu francuskiemu działaczowi politycznemu, prawnikowi, pisarzowi i humaniście. Składa się ze wstępu i 4 rozdziałów: Léon Blum i francuski ruch socjalistyczny po 1920 r., U źródeł Frontu Ludowego, Problem władzy – rząd Frontu Ludowego, W nowej sytuacji. Opatrzona jest bibliografią, na którą składa się szeroka baza źródłowa (archiwalia, czasopisma francuskie, prace Léona Bluma oraz wiele opracowań).

spis treści lub fragment

Spis treści

ROZDZIAŁ I

Leon Blum i francuski ruch socjalistyczny po 1920 r.

Socjalizm wojenny i podziały w partii 1914-1920 r. .

Narodziny Francuskiej Partii Komunistycznej i rekonstrukcja SF10 .

„Kartel Lewicy"

Avignon - narodziny ncosocjalizmu .

ROZDZIAŁ II

U źródeł Frontu Ludowego .

Wydarzenia z 6 U 1934 r. .

Kwestia sojuszy politycznych (współpraca socjalistów z komunistami)

Program Frontu Ludowego .

Sytuacja międzynarodowa

Zwycięskie wybory Frontu Ludowego .

ROZDZIAŁ III

Problem władzy - rząd Frontu Ludowego

Pierwszy premier socjalistyczny

Problem militaryzmu i wojny. Zagrożenie faszyzmem .

Polityka nieinterwencji. Wojna domowa w Hiszpanii

Zwolennicy i przeciwnicy Frontu Ludowego. Rozpad koalicji

Czas wojny

ROZDZIAŁ IV

W nowej sytuacji .

Powrót .

Ostatnie lata. Socjalizm humanistyczny. „Trzecia siła"

Twórca czy intcrprctator? .

Bibliografia .

I. Źródła archiwalne .

II. C/asopisma

III. Prace Leona Bluma

IV. Źródła publikowane i opracowani

Opis rozszerzony

Wstęp

Andre Leon Blum urodził się 9 kwietnia 1872 r. w Paryżu, w ro­dzinie alzackich kupców żydowskich. Otrzymał staranne wykształ­cenie. Studiował w L'Ecole Normale Superieure (jednej z najbar­dziej prestiżowych uczelni w ówczesnym Paryżu) oraz w paryskiej Sorbonie, gdzie w 1894 r. uzyskał tytuł „licencie en droit". Dwa lata później wygrał konkurs na urząd doradcy przy Radzie Państwa. W tym samym czasie ogłosił swoje pierwsze szkice literackie i arty­kuły krytyczne. Interesował się przede wszystkim życiem kultural­nym i artystycznym, przyjaźnił się m.in. z Marcelem Proustem, Andre Gidem i Pierre Loysem. Początkowo sympatyzował - jak to sam określił - z „anarchizmem intelektualnym", ale stronił od poli­tyki. Zetknął się z nią dopiero podczas słynnego procesu Dreyfusa. Wystąpiłjako gorący obrońca oskarżonego.

Jeszcze w czasie rocznego pobytu w L'Ecole Normal Superieure poznał i zaprzyjaźnił się z socjalistą Lucianem Herrem, pod wpły­wem którego zaczął interesować się socjalizmem. Dzięki niemu czytał pierwsze broszury socjalistyczne, zafascynował się osobą Jeana Jauresa. Za namową francuskiego „trybuna ludu" od 1902 r. związał się z francuskim ruchem socjalistycznym, jednak do wybu­

chu I

wojny światowej nie rozwijał szerszej działalności politycznej. Uczestniczył jedynie w comiesięcznych zebraniach paryskiej sekcji partii socjalistycznej. Od 1904 r. rozpoczął ścisłą współpracę z Jeuresem, publikując na łamach redagowanej przez niego gazety -„L'Humanite" liczne artykuły o treści społeczno-politycznej. Konty­nuował karierę urzędniczą. Doszedł nawet do stanowiska komisarza rządu w Radzie Państwa. Nadal zajmował się krytyką literacką i teatralną.

Swoje pierwsze przemyślenia ideowo-polityczne zawarł w Les Nouvelles conversation de Goethe avec Eckerman — zbiorze esejów

4