Maria Kalergis-Muchanow PIANISTKA_TWARDA KSIĄŻKA

UWAGA- JEŚLI W PARAMETRACH SĄ RÓZNICE DATY, STRON, WYDAWNICTWA ITP. PATRZ ZAWSZE NA OPIS AUKCJI ON JEST NAJWAŻNIEJSZY.

AutorStanisław SzenicTytułMaria KalergisRok wydania1963Opis/ Recenzja/:WydawnictwoPIWMaria Kalergis czyli Maria Kalergis-Muchanow (ur. 7 sierpnia 1822 r. w Warszawie, zm. 22 maja 1874 r. w Warszawie) – hrabianka, polska pianistka i mecenas sztuki, córka Fiodora Nesselrode i Tekli Nałęcz-Górskiej.Ilustracjetakstron553Okładka, oprawatwardaStan i inne informacjedb, pieczątkiKilka słów o autorze:

Stanisław Szenic (ur. 13 stycznia 1904 w Pakości w powiecie inowrocławskim, zm. 28 listopada 1987 w Warszawie), pisarz polski, varsavianista, z zawodu prawnik.

Ukończył Gimnazjum w Inowrocławiu oraz Wydział Prawno-Ekonomiczny Uniwersytetu Poznańskiego, pracował jako sędzia (m.in. przy Ministerstwie Spraw Zagranicznych i Ministerstwie Sprawiedliwości). Od października 1944 wraz z Bolesławem Rumińskim i Alfredem Wiślickim przygotowywał grupy operacyjne i jako pełnomocnik Komitetu Ekonomicznego przy Radzie Ministrów kierował przejęciem zakładów przemysłowych w województwie poznańskim (1945). Został w Poznaniu prezesem Polskiego Związku Zachodniego.

W latach 1945-1948 członek Polskiej Misji Wojskowej w Berlinie (w stopniu podpułkownika). Później był m.in. kierownikiem Działu Niemcoznawczego w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych i kierownikiem Redakcji Literatury Niemieckiej w Państwowym Instytucie Wydawniczym (1955-1962).

Pierwszą książkę opublikował w 1937; był to komentarz prawniczy Nabycie obywatelstwa na mocy Konwencji Genewskiej dla Górnego Śląska. Po II wojnie światowej wydał kilkanaście książek, poświęconych historii Polski (w szczególności Warszawy) i tematyce niemcoznawczej. Niektóre publikacje:

Generałowie i Hitler

Za zachodnią miedzą

Pitaval warszawski

Pitaval wielkopolski

Maria Szymanowska i jej czasy (z T. Sygą)

Maria Kalergis

Franciszek Liszt

Większy niż król ten książę

Ongiś

Najstarszy szlak Warszawy (z Józefem Chudkiem)

Królewskie kariery warszawianek

Ochmistrzynie i faworyty królewskie

Larum na traktach Warszawy

Mars i Syrena

Ani triumf, ani zgon

Cmentarz Powązkowski (3 części - 1790-1850, 1851-1890, 1891-1918)

OPIS ROZSZERZONY / O KIM / O CZYM

W wieku 17 lat Maria została wydana za mąż. Jan Kalergis, dużo starszy od niej, okazał się wielkim zazdrośnikiem. Blisko rok po ślubie wspólnie podjęli decyzję o separacji. Mimo kilkakrotnie podejmowanych prób przełamania wzajemnej niechęci, aż do śmierci Jana mieszkali osobno, nie przeprowadzając formalnego rozwodu. Być może wpływ na nieudane życie małżeńskie miały przeżycia Marii z dzieciństwa. Rok po jej narodzinach rodzice rozstali się wskutek niezgodności charakterów. Od szóstego roku życia dziewczynka wychowywała się w Petersburgu u stryja Karola Nesselrode. Aby odróżnić ją od stryjenki i kuzynki, które również nosiły to samo imię, nazywano ją "Marie la Polonaise" (jej matka była Polką, w żyłach ojca płynęła germańska krew). W domu stryja, pełniącego przez blisko 40 lat funkcję kanclerza państwa, otrzymała staranne wykształcenie.

Mogła rozwijać odziedziczone po rodzicach zdolności muzyczne. Przez pewien czas pobierała lekcje u samego Chopina, który chwalił jej talent. Oprócz francuskiego, który w owych czasach był językiem salonów, i polskiego, którego nauczyła ją matka, znała niemiecki, angielski, włoski i rosyjski.

W pamięci potomnych artystka zapisała się głównie jako wielka miłość Norwida. Dla niej znajomość z młodym poetą była jednym z wielu epizodów bardzo aktywnego życia towarzyskiego. On - nieśmiały i subtelny - usuwał się w cień innych adoratorów pięknej księżnej. Przez wiele lat darzył ją afektem, który był dlań niejednokrotnie źródłem poetyckiego natchnienia. Ze swoich uczuć zwierzał się w listach Marii Trembickiej z Faleńskich, bliskiej przyjaciółce "białej syreny". Zachęcony życzliwością powiernicy oświadczył się jej, ale nie został przyjęty.

Od 1847 przebywała w Paryżu, a od 1857 r. znów w Warszawie. Na jej salonach gościli m.in. z Lisztem, Wagnerem, Mussetem, Moniuszką, Gautierem, Heinem (poświęcił jej poemat Biały słoń), Chopinem. Słynna mecenaska artystów, brała czynny udział w koncertach dobroczynnych i przedstawieniach teatralnych, z których dochód przeznaczony był dla ubogich. Miała zawsze szeroko otwartą sakiewkę dla potrzebujacych, znana była w tej mierze wręcz z rozrzutności. Kiedy Stanisław Moniuszko chciał wystawić "Halkę" na scenie opery warszawskiej, spotkał się ze sprzeciwem ze strony dyrektora (którym nb. był płk. Sergiusz Muchanow, zarazem oberpolicmajster warszawski, od 1863 roku drugi mąż Marii). Przedsięwzięcie udało się dzięki interwencji Marii. W 1858 roku, trzy miesiące po premierze dzieła, również z jej inicjatywy zorganizowano koncert na rzecz Moniuszki, który miał wówczas kłopoty finansowe. Zebrane pieniadze - 25 tysięcy złotych polskich - pozwoliły kompozytorowi na zaspokojenie podstawowych potrzeb oraz na wymarzona podróż za granicę. Dzięki temu koncertowi uzyskał też poparcie najwyższych dygnitarzy rosyjskich w Warszawie.

Maria Kalergis wywarła istotny wpływ na rozwój kultury muzycznej. Przyczyniła się do otwarcia Instytutu Muzycznego w Warszawie (późniejszego Konserwatorium), była wspólzałożycielką (m.in. obok Stanisława Moniuszki) warszawskiego Towarzystwa Muzycznego, zawiązku późniejszej Filharmonii Warszawskiej. Jan Kalergis zapewnił Marii dostatnie życie. Po rozstaniu z nim miała do swojej dyspozycji spory jak na owe czasy majątek, umożliwiający jej podróżowanie po całej Europie (mieszkała m.in. w Petersburgu, Warszawie, Paryżu, Baden-Baden). W latach 1857–1871 wielokrotnie występowała jako pianistka.

Po śmierci męża wyszła za młodszego o 10 lat Sergiusza Muchanowa, dyrektora rządowych teatrów warszawskich. Był on przy niej w ciężkich chwilach choroby i z oddaniem pielęgnował ją do ostatnich dni. Najprawdopodobniej wtedy, czując nadchodzący kres życia, Maria zniszczyła posiadaną korespondencję. Do dziś natomiast zachowały się listy pisane przez nią do córki, zięcia, przyjaciół. Pozwalają zrekonstruować wiele faktów dotyczących jej biografii, są również cennym źródłem wiedzy o epoce. Pochowana została na Cmentarzu Powązkowskim (Aleja Katakumbowa filar 6). Wnuk pani Kalergis, Jan Henryk Maria hr. Coudenhove, rozszerzył za zezwoleniem cesarza Franciszka Józefa nazwisko na Coudenhove-Calergi. Żonaty był z Japonką Mitsu Aoyama . Ich syn, hr. Richard Coudenhove-Kalergi, założył w r.1923 Unię Paneuropejską.

[edytuj] Źródła

Stanisław Szenic, Maria Kalergi, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1963.