UWAGA- JEŚLI W PARAMETRACH SĄ RÓZNICE DATY, STRON, WYDAWNICTWA ITP. PATRZ ZAWSZE NA OPIS AUKCJI ON JEST NAJWAŻNIEJSZY.

OPIS

TytułDZIENNIK INTERNOWANEGOAutor

JAN MUR

(ANDRZEJ DZRZYCIMSKI, ADAM KINASZEWSKI)

Ilość stron270WydawnictwoPDWIlustracjeTAKRok i miejsce wydania1989Okładka, oprawamiękkaStan i inne informacjeDB+,Jan Mur, Dziennik internowanego, 1990: Dziennik ten składa się z fragmentów codziennego zapisu, prowadzonego w obozie dla internowanych w Strzebielinku koło Żarnowca w województwie gdańskim, a później kontynuowanego "na wolności" oraz z grypsów przesyłanych z obozu.Spis treściKilka słów o autorze książki

Adam Kinaszewski, gdański producent telewizyjny i dziennikarz, niegdyś rzecznik prasowy podziemnej "Solidarności".

60-letni Kinaszewski jest z wykształcenia prawnikiem, absolwentem Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Skończył także Wydział Realizacji Filmowej w łódzkiej "filmówce". Tam też uzyskał dyplom reżysera filmowego. W 1980 roku rozpoczął pracę w gdańskim ośrodku TVP. W czasie sierpniowego strajku osobiście poznał Lecha Wałęsę.

Po wprowadzeniu stanu wojennego Kinaszewski został internowany w Strzebielinku. Z Wałęsą spotkał się po wyjściu z internowania - od 15 listopada 1982 został rzecznikiem prasowym "Solidarności" i był nim przez następne sześć lat. Potem trafił do "Gazety Gdańskiej", której był redaktorem naczelnym. W czasach prezydentury Wałęsy był szefem ośrodka telewizyjnego w Gdańsku. Od kilku lat prowadzi własną firmę producencką AK Television Prod. W 2001 roku zrealizował film "Góral w sutannie" poświęcony ks. prof. Józefowi Tischnerowi

-----------------------------------------------------------------

ANDRZEJ DZRZYCIMSKI Przez kilkanaście lat był dziennikarzem "WTK" (Wrocławski Tygodnik Katolików) i "Słowa Powszechnego", później obserwatorem wielkiego strajku w Stoczni Gdańskiej w lecie 1980 roku i jednym z trzydziestu pięciu dziennikarzy, którzy podpisali się pod deklaracją solidarnościową skierowaną do Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. Do początku lat dziewięćdziesiątych był członkiem "Solidarności". Za publicystykę nt. "Solidarności" w końcu listopada 1981 r. otrzymuję Nagrodę Pietrzaka, za to samo w dwa tygodnie później został aresztowany i przewieziony do obozu internowanych w Strzebielinku koło Wejherowa, gdzie był przetrzymywany do lipca 1982 roku. Po wyjściu z obozu przez siedem lat był organizatorem środowiska gdańskiego wokół dominikańskiego miesięcznika "W drodze", w którym pracował jako publicysta. W 1990 roku został rzecznikiem prasowym przewodniczącego NSZZ "Solidarność", a pod koniec tegoż roku pierwszym nowo powołanym urzędnikiem w Kancelarii Prezydenta, jako rzecznik prasowy prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Lecha Wałęsy. W randze sekretarza stanu przez cztery lata kierował Biurem Prasowym Prezydenta RP. Po odejściu z pracy w Belwederze założył Fundację św. Wojciecha z siedzibą w Gnieźnie, która została zatwierdzona w 1995 roku przez Konferencję Episkopatu Polski.