FRANCOISE GIROUD -PISARKA AKTORKA POLITYK- KSIĄŻKA
Cena regularna:
Cena regularna:
towar niedostępny
UWAGA- JEŚLI W PARAMETRACH SĄ RÓZNICE DATY, STRON, WYDAWNICTWA ITP. PATRZ ZAWSZE NA OPIS AUKCJI ON JEST NAJWAŻNIEJSZY.
KSIĘGARNIA NAUKOWA - WYDAWNICTWA UNIWERSYTECKIE - DRUKARNIA
AutorFrancoise GiroudTytułPrywatne lekcjeRok wydaniaWydawnictwoilustracje zdjęcia rysunkiStronOkładka, oprawaStan i inne informacje1995Twój Styl-164miękkaDb+Opis
Opis z okladki: Jak to możliwe że wychodząc z biednego domu - znalazła się
przed wojną w środowisku filmowym , pracowała dla takich reżyserów jak
,Marc Allegret czy Jean Renoir , a w latach 50 tych stała się jedną z
najważniejszych postaci paryskiego dziennikarstwa
ciekawostki
Francoise Giroud, Francja Gourdji Lea urodziła się 21 września 1916 w Lozannie w Szwajcarii jest dziennikarz, pisarz i polityk francuski, zmarł 19 stycznia 2003 r. w American Hospital w Neuilly-sur-Seine. Została ona oficjalnie nazwany "Giroud" dekretem of July 12, 1964.
Wiceprzewodniczący-Radykalna Partia Socjalistyczna i UDF, była minister kultury i był poważnym graczem na politycznej prasy we Francji.
Córka Gourdji Salih, szef Agencji Telegraficznej Ottoman uchodźcy politycznego, który zmarł w 1919 i Elda Farragi, sefardyjskich Żydów, opuściła szkołę w szesnastu. Z poziomu pisania, zaczęła karierę filmową w Paryżu dziewczyny skrypt Marc Allegret i Jean Renoir, asystent reżysera z 1937 roku i scenarzysta.
Kobieta działania, jest ona współpracy w Resistance w Second World War. Ona będzie aresztowany przez gestapo i osadzony w Fresnes. Jego przekonania, a nie spadły, powiedziałbym więcej, albo przeciwko wojnie w Algierii, które przyniosły mu bombardowania jego mieszkaniu przyczyną kobiet lub dziennikarstwa.
Pod koniec wojny, była zatrudniona przez Helene Lazareffa jako redaktor naczelny (1945-1953) do utworzenia IT, nowoczesny magazyn feministyczny. Pisała w momencie jak Francja niedziela, Intransigeant i France-Soir ". Założyła w 1953 roku Jean-Jacques Servan-Schreiber, kochanka, Express, którą kierował do 1974 r. jako redaktor naczelny i publikacji, jak i przewodniczący Grupy Express Unii wśród 1970 i 1974.
Publikuje obok jego kariera dziennikarska kilka testów, w tym
La Nouvelle Vague
, portret młodzieży w 1958 roku, która wymaga pojęcie opisujące styl nowych filmowców z Cahiers du Cinema.
Mimo odwołania do głosowania François Mitterrand w 1974 roku kampanię w Partii Radykalnej społecznej modernizacji obiecane przez Valéry Giscard d'Estaing i został sekretarzem stanu w Prime Minister właściwy do Statusu Kobiet pomiędzy lipca 1974 do sierpnia 1976, gdzie rozpoczęła "sto jeden środki" dla kobiet (ustanowienie szczególnych praw dla kobiet, walki z dyskryminacją, otwierając tzw męskich zawodów, itp.). Jako sekretarz stanu ds. kultury, do marca 1977 r., nie znakiem posługi, potwierdzając decyzje podejmowane przez nią, jak prawo na architekturze stycznia 31, 1977 i utworzenie DRAC. Kandydowania w wyborach lokalnych z 1977 r. na wniosek Giscard d'Estaing i Michel d'Ornano, w XV dzielnicy Paryża, ona jest w centrum skandalu zaaranżowane przez chiraquiens, którzy oskarżają go o uzurpacji medal Opór Tylko Djenane, siostra Frances, otrzymał to wyróżnienie po czym internowany w obozie w Ravensbrück. Jednak według Christine Ockrent, pismo otrzymane przez matkę, aby pokazać, że ten medal należy zostały przypisane dwie siostry To skandal dotyczy wycofanie wyborów Paris i jej nie odnawia się w nowym rządem Bar
Wyszła polityce w 1979 r. i inspirowane jego obecności złota o władzę, pisała Comedy władzy i Le Bon plaisir (1983), dostosowany do kina. Wraz z grupą francuskich intelektualistów, w tym Bernard-Henri Lévy, Jacques Attali, Philippe Mahrer, Marek Halter, Alfred Kastler (Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki), Guy Sorman i Robert Sebbag i lekarzy, dziennikarzy i pisarzy, założyła w 1979 r. stowarzyszenie Action Contre
la Faim
(ACF).
Kiedy odszedł z rządu, Express został właśnie sprzedany James Goldsmith, i Raymond Aron, felietonista magazynu sprzeciwia przywrócenie W 1983 roku Jean Daniel zaproponował mu się felietonista New Observer ", w którym pisała o dwadzieścia lat. Ona również wyprodukował kilka programów telewizyjnych i publikuje eseje, biografie i powieści do sukcesu. Jest to znane jako członek zarządu Prix Femina w 1992 roku.
Był także członkiem honorowym Izby francuski Koalicja na rzecz Dekady dla Kultury Pokoju i przemocy.
Francoise Giroud jest matką dziecka, psychiatra i psychoanalityk Caroline Eliacheff.
Wyróżnienia
Komandor Legii Honorowej
Komandor Orderu Zasługi
[Edytuj] Dzieła
[Edytuj] Struktury
Wszystkie Paris, Gallimard
Nowe portrety, Gallimard
New Wave, portrety młodzieży, Gallimard
Jeśli kłamię, fotografii "przetłumaczone jako" Daję słowo "(w USA) 1975?
Garść wody, Robert Laffont
Comedy of Power, Fayard, 1977
W co wierzę, Grasset, 1978
Wyróżnienie Kobieta, Fayard, 1982
Le Bon Plaisir, Mazarine, 1983
Dior, Editions du Regard
Mój najdroższy miłości, Grasset
Alma Mahler, czy sztuki bycia kochanym, Robert Laffont, 1988
Prywatne lekcje, Fayard, 1990
Jenny Marks lub żona diabła, 1992, Gabrielle Cena Estrées
Journal d'une Parisienne, 1994
Opowiedz mi o miłości, z Bernard-Henri Lévy, 1994
Tiger Heart, 1994
Arthur i radość życia, 1997
Plus dwa równa się trzy, 1998
Francuski, Galowie do pigułki, 1999
Stało się to wczoraj. Dziennik 1999, 2000
Nie może być szczęśliwy cały czas ", Fayard, 2001
Leopard's spots, 2003
Lou, historii wolnej, 2002
[Edytuj] Teksty piosenki
Na muzykę Louis Gaste:
Little Red Riding Hood, stworzony przez Lisette Jambel (1944);
Pojedynczo Indianie są śpiewane przez Lisette Jambel, Josette Daydé, siostry Etienne (1944);
Kiedy Betty Boop (słowa napisane we współpracy z Louisem Gaste do filmu King of free riders), stworzony przez Josette Daydé (1945);
Nie było oryginalne, śpiewane przez Jacqueline François (1945).
Muzyka Georges Van Parys, 1944
Miał słowiańskiego wdzięku, śpiewane przez Andrex.
Francoise Giroud również skomponował piosenki dla Danielle Darrieux i Tino Rossi.
[Edytuj] Kariera w filmie
1932: Fanny przez Marc Allegret: script girl
1937: The Great Illusion przez Jean Renoir: script girl
1942: Promise to wiadomo: scenarzysta
1943: The Secret of Madame Clapain: scenarzysta
1945: Anioł, który dał mi: pisarz
1945: Misery Marie: scenarzysta
1946: Na losowo: scenarzysta
1947: Fantomas z Jean Sacha: scenarzysta
1947: Antoine et Antoinette: scenarzysta
1949: Ten wieku pięćdziesiąt lat: pisarz
1949: Last Love: scenarzysta
1950:
La Belle
que voilà: scenarzysta
1951: Les Petites Kardynał: scenarzysta
1952: L'Amour, Madame: scenarzysta
1952: Dziewczyna na drodze: Writer
1953: Julietta: scenarzysta
1959: Prawo (
La Legge
): scenarzysta
1985: The 4th moc: scenarzysta
1991: Marie Curie, kobieta Wysoka (TV): Writer
Koszt przesyłki
przy wpłacie na konto
POCZTA POLSKA
1 książka - 7,3 zł.
2 książki - 10 zł.
KURIER
(dochodzi w 24h)
1 książka - 12 zł.
od 2 do 50
różnych książek
14 zł.
POBRANIE + 10ZL.
(MIN. 20 KOMENTARZY POZYTYWNYCH)
Inne
Bezpieczeństwo
Koszty dostawy
Cena nie zawiera ewentualnych kosztów płatności
Nie ma jeszcze żadnych opinii, bądź pierwszy!
Wyświetlane są wszystkie opinie (pozytywne i negatywne). Weryfikujemy, czy pochodzą one od klientów, którzy kupili dany produkt.