ENCYKLOPEDIA ZYCIA KONSEKROWENEGO - NOWA - KSIĄŻKA

UWAGA- JEŚLI W PARAMETRACH SĄ RÓZNICE DATY, STRON, WYDAWNICTWA ITP. PATRZ ZAWSZE NA OPIS AUKCJI ON JEST NAJWAŻNIEJSZY.

Autor

Mirosław Daniluk SCJ

Karol Klauza

TytułPodręczna encyklopedia instytutów życia konsekrowanegoRok wydaniaWydawnictwoilustracje zdjęcia rysunkiStronOkładka, oprawaStan i inne informacje1994RW KUL-300MiękkaNOWA

Słowa Chrystusa skierowane do ludzi podczas kazania na górze „Bądźcie doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski" (Mt 5,48) i Jego zachęta, skierowana do bogatego młodzieńca: „Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj wszystko co posiadasz, i rozdaj ubogim a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź ze Mną" (Mt 19,21), były fundamentem powstania i ewolucji starożytnego monastycyzmu chrześcijańskiego i późniejszych form życia konsekrowanego. Rozwijały się one i wzbogacały w ciągu wieków, wywierając wpływ na kształtowanie się specyficznej duchowości, oryginalnej ascezy, stroju, budownictwa, urzędów i zajęć, różnego typu instytucji oraz towarzyszącej im sfery pojęć i terminów, związanych z kręgiem kultury zakonnej Wschodu i Zachodu. Ukazanie bogactwa i różnorodności oraz ewolucji jej elementów jest zadaniem niniejszego opracowania, z którego skorzystać będą mogli zarówno Czytelnicy z przygotowaniem naukowym, jak i wszyscy zainteresowani tą. problematyką.

Powstało ono w wyniku doświadczeń i problemów napotykanych przez autorów w pracy w Międzywydziałowym Zakładzie Leksykograficznym Ka-tolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Zwłaszcza potrzeba przekazu w usystefnatyzowany spósób bogatej tradycji zakonnej, przede wszystkim w sferze pojęć, leży u podstaw podjętej inicjatywy wydawniczej. W założeniu encyklopedia ta nie rości sobie pretensji, aby zastąpić podręczniki ascezy zakonnej czy prawa zakonnego. Nie zamierza też zbyt szeroko uwzględniać treści zawartych w źródłowych i specjalistycznych pracach na ten temat wymienionych poniżej, do których zainteresowany Czytelnik z pewnością łatwo trafi, gdy zechce poszerzyć swą wiedzę na temat zasygnalizowany w tym opracowaniu. Układ encyklopedii odpowiada wymogom stawianym podobnym publikacjom leksykograficznym. Hasła w porządku alfabetycznym najczęściej w spolszczonej postaci, z wyjaśnieniem etymologii oraz podaniem oboczności nazwy, opracowane zostały w zwięzłym encyklopedycznym stylu, z wykorzystaniem typowych skrótów i odsyłaczy, wiążących ze soba poszczególne pojęcia i pozwalajacych uniknać zbędnych powtórzeń. W wielu hasłach podano nadto uźródłowienie bibliograficzne z zastosowaniem skróconego opisu, wyjaśnionego w wykazie. Tom niniejszy obejmuje także sigla zakonne, załaczniki obrazujace strukturę instytutów życia konsekrowanego, podział tych instytutów oraz strukturę Kongregacji Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego (do 1988 Kongregacja Zakonów i Instytutów Swieckich).

Dobór haseł wyznaczały wyrażone w podtytule odniesienia. Poszerzono je o niektóre hasla, co prawda luźno zwiazane z problematyka instytutów życia konsekrowanego (jurysdykcja in foro interno, trenga Dei i in.), ale cytowane i wykorzystywane w hasłach zasadniczych. Podano je, aby ułatwić Czytelnikowi korzystanie z encyklopedii bez potrzeby uciekania się do innych opracowań encyklopedycznych. Obecny tom nie zawiera haseł poświęconych poszczególnym instytutom życia konsekrowanego. Te, które wprowadzono (np. franciszkanie) znalazły się ze względu na bogactwo znaczeń i trudności właściwej interpretacji ich nazwy.

W niektórych hasłach podany został aspekt historyczny, ze względu na wagę problematyki; w innych jedynie etymologia i semantyka pojęcia. W celu uniknięcia nadmiernego zwiększenia liczby haseł pojęcia ubogie treściowo włączono do haseł ogólniejszych (np. armarius występuje w haśle „skryptorium"). W takich wypadkach zaznaczono to odsyłaczem od hasła szczegółowego do ogólnego, co stanowi wyjątek od zasady wydzielania pojęć o waskich zakresach znaczeniowych. Taki charakter noszą hasła rozsyłaczowe (np. „funkcje zakonne", „habit", „pomieszczenia zakonne").