Rzecz o brydżu i brydżystach w II rzeczypospolitej
Cena regularna:
Cena regularna:
towar niedostępny
UWAGA- JEŚLI W PARAMETRACH SĄ RÓZNICE DATY, STRON, WYDAWNICTWA ITP. PATRZ ZAWSZE NA OPIS AUKCJI ON JEST NAJWAŻNIEJSZY.
AutorPrzemysław HauserTytuł
Potyczki przy zielonym stoliku
rzecz o brydżu i brydżystach w II rzeczypospolitej
Rok wydaniaWydawnictwoilustracje zdjęcia rysunkiStronOkładka, oprawaStan i inne informacje1996Wydawnictwo Uniwersytetu Adama Mickiewiczatak270miękkaNOWAOpis
Przemysław Hauser
POTYCZKI PRZY ZIELONYM STOLIKU – RZECZ O BRYDŻU I BRYDZYSTACH W II RZECZYPOSPOLITEJ
1996, 272 strony
W książce niniejszej przedstawiono w aspekcie historycznym wycinek dziejów brydża, z którego walorami jako rozrywki umysłowej jedynie szachy mogą iść o lepsze. Jest to, jak głosi podtytuł, „rzecz o brydżu i brydżystach w II Rzeczypospolitej".
Część I zatytułowana „Niepowtarzalny klimat gry" składa się z dwu rozdziałów. W pierwszym z nich przedstawiono stopniowe narastanie popularności brydża w Polsce, w następnym nakreślono głównie za literaturą przedwojenną światek graczy, przyjęte wśród nich zwyczaje i obyczaje, zapamiętałość w grze, problemy fair play, ówczesny język brydżowy i towarzyszący grze światek kibiców. Rodzaj zebranych materiałów powoduje, że ta część książki jest utrzymana w lekkiej, czasem nieco żartobliwej sekwencji. Interpretacja tych materiałów nie mogła być w pełni wyważona, pozbawiona elementu zaangażowania, bowiem gra odtworzona w sposób beznamiętny traci to, co w niej najistotniejsze.Stąd czasami celowo usiłowano dostosować interpretację własną do charakteru przekazu - takie bowiem ujęcie mogło oddać klimat gry tamtych lat. W tej części książki wzmianki fachowe są bardzo rzadkie, więc może ona być lekturą także dla osób nie znających zasad brydża, lecz zainteresowanych życiem towarzyskim i rozrywkowym okresu międzywojennego.
Część II książki nosi tytuł „Zmienne reguły gry". W kolejnych dwu rozdziałach, opartych przede wszystkim na ówczesnej literaturze fachowej, ukazano kolejne fazy rozwoju reguł i teorii gry, ewolucji systemów licytacyjnych i zapisu oraz techniki wista i rozgrywki. Rozdziały te nie mają jednakowego charakteru, co wiąże się zarówno ze stanem źródeł, jak i specyficznym miejscem, jakie na mapie ówczesnej brydżowej Europy zajmowała Polska. W rozdziale III skoncentrowano się na opisowym przedstawieniu zmieniających się reguł gry - od brydża „zwyczajnego" do auction-bridge'a (okszena). Każdy zainteresowany może spróbować zagrać tego wcale niełatwego brydża naszych pradziadów. Przedstawione reguły gry i zapisu całkowicie do tego wystarczą. (Eksperyment taki przeprowadzono w 1986 roku na kursie doskonalenia zawodowego trenerów brydża w Zakopanem. Gra prowadzona według początkowych reguł zapisu auction-bridge'a okazała się fascynująca i bogata w treści problemowe). Osią ostatniego IV rozdziału jest natomiast walka o dominację, jaka toczyła się w latach trzydziestych w Polsce między tradycyjnym plafonem i jego systemem zapisu a nowinkami zza oceanu z systemem Culbertsona i zapisem Vanderbilta na czele. Dyskusje na ten temat odtworzono stosunkowo obszernie, na tyle, na ile pozwalały źródła. Ostatni podrozdział poświęcono grze praktycznej, która nader często odbiegała od wywodów teoretycznych.
spis treści lub fragment
SPIS TREŚCI
Wstęp
CZĘŚĆ I. NIEPOWTARZALNY KLIMAT GRY
Rozdział I. Chwalebna powszechność brydża w II Rzeczypospolitej
1. Początki giną we mgle
2. Spokojne lata dwudzieste
3. Wszechobecna moda lat trzydziestych
4. „Wtem wojny grom znienacka padł
Rozdział II. Gracze, kibice i uroki brydża lat międzywojennych
1. Cyfra w brydżu magiczna
2. Gracze
3. Nieprzewidywalny dystans gry
4. Kibice
5. Fair play
6. Między grą sportową a hazardem
7. O licytacji i pytlowaniu
CZĘŚĆ II. ZMIENNE REGUŁY GRY
Rozdział III. Od brydża zwyczajnego do okszena
1. Brydż „zwyczajny" i pierwotna forma auction-bridge'a (okszena)
2. Bridge-Iili i auction-bridge po zmianie zapisu
Rozdział IV. Miedzy europejskim plafonem a amerykańskim contractem
1. Bridge-plafon
2. Spory teoretyczne: plafon czy contract-bridge
3. Teoria a praktyka gry
Zamiast zakończenia
Spis źródeł i literatury
Aneks
…o autorze książki
Przemysław Hauser (ur.
18 maja
1942
w
Ostrowie Wielkopolskim
) – profesor, polski historyk.
Profesor doktor habilitowany. Był prorektorem
Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza
w
Poznaniu
. Specjalizuje się w tematyce historii relacji polsko-niemieckich i mniejszości niemieckiej w II Rzeczypospolitej. Znawca brydża (Potyczkiprzyzielonymstoliku. Rzecz o brydżu i brydżystach w II Rzeczypospolitej).
Opis rozszerzonyciekawostki
Brydż jest grą karcianą, w której bierze udział czterech graczy stanowiących dwie pary. Gracze w jednej parze starają się uzyskać wynik lepszy od wyniku drugiej pary poprzez skompletowanie jak największej ilości lew. Używana jest standardowa talia 52 kart.
Brydż wywodzi się od wcześniejszej gry zwanej wistem, która pojawiła się w Anglii już w XVI wieku. Gra szybko się rozpowszechniała i zaczęły powstawać nowe odmiany. W roku 1742 powstała pierwsza książka o grze napisana przez Edmonda Hoyle'a. Prawdziwy rozkwit wista nastąpił w XIX wieku. W 1857 roku odbył się pierwszy turniej międzynarodowy. Popularność gry zaczęła jednak znacznie szybciej rosnąć w Stanach Zjednoczonych, niż na Starym Kontynencie. W roku 1881 została założona Amerykańska Liga Wista. W tym samym czasie powstała, najprawdopodobniej w Rosji (choć niektóre teorie utożsamiają miejsce powstania brydża z Turcją i Egiptem) odmiana wista, nazwana później brydżem. Początkowo gra nie dorównywała wistowi popularnością, jednakże w roku 1896 powstała pierwsza publikacja na temat brydża: "Biritch or Russian Whist", a w roku 1927 roku Harold Vanderbilt urozmaicił zasady gry (np. premie za szlema i szlemika). Współczesna wersja gry (contract bridge) wywodzi się z zasad przez niego wymyślonych. W roku 1928 założono Amerykańską Ligę Brydżową, a w 1958 Światową Federację Brydża. Pierwsza Olimpiada Brydżowa odbyła się w 1962 roku.
Nazwa gry brydż jest spolszczeniem nazwy angielskiej "bridge". W oryginale nie oznacza ona jednak "mostu", pochodzenie tego słowa nie jest do końca jasne, ale słownik oksfordzki sugeruje, że jest to angielska wersja rosyjskiego słowa "biricz", (rosyjskiej odmiany wista wywodzącej się z tureckiej gry "bir-üç", po raz pierwszy opisanej w książce wydanej w 1896 roku pod tytułem „Biritch – Russian whist”.
Bezpieczeństwo
Nie ma jeszcze żadnych opinii, bądź pierwszy!
Wyświetlane są wszystkie opinie (pozytywne i negatywne). Weryfikujemy, czy pochodzą one od klientów, którzy kupili dany produkt.