Romans Freuda i Gradivy - PSYCHOANALIZA - FREUD

UWAGA- JEŚLI W PARAMETRACH SĄ RÓZNICE DATY, STRON, WYDAWNICTWA ITP. PATRZ ZAWSZE NA OPIS AUKCJI ON JEST NAJWAŻNIEJSZY.

Autor

Tomasz Małyszek

Romans Freuda i Gradivy

Rok wydaniaWydawnictwoilustracje zdjęcia rysunkiStronOkładka, oprawaStan i inne informacje2002FUNNA-202TWARDANOWAOpis

Autor w swej pracy przedstawia propozycję nowego sposobu odczytania koncepcji Freuda, który pozwala zarówno dostrzec jej wielorakie związki ze sztuką, jak i ująć samą koncepcję jako rodzaj formuły estetycznej. Na łamach książki wszechstronnie uzasadnia tezę, iż w rozważaniach Freuda następuje zatarcie granicy między przedmiotem opisu a jego narzędziem.

Prezentowane kolejno rozprawy wiedeńskiego psychiatry świadczą, iż wykraczają one poza sam opis, zmieniając się w teksty o charakterze literackim, a rozpatrywane całościowo tworzą swoisty traktat estetyczny. Psychoanaliza staje się środkiem nadającym nowy sens przedstawionej sferze fenomenów estetycznych. Celem tego zabiegu nie jest jednak przesunięcie dorobku Freuda z obszaru refleksji naukowej do literatury, lecz odsłonięcie takiego poziomu możliwego odczytania jego dzieł, na którym wypowiedź naukowa zyskuje autonomię estetyczną. Poprzez ukazanie kolejnych rozpraw Freuda jako tekstów operujących specyficznym językiem obrazów (mitopoezją) autor wykazuje żywotność pomysłów freudowskich. W swoim wywodzie uwzględnia ponadto dokonania następców Freuda, odwołuje się do licznych przykładów dzieł literackich czy plastycznych, zwraca uwagę na wielorakie związki z myślą Nietzschego. Mamy zatem w książce do czynienia nie tylko z refleksją estetyczną, ale i z problematyką z zakresu antropologii kultury, przy tym ujętą w żywej i ciekawej formie.

spis treści lub fragment…o autorze książki

Tomasz Małyszek (ur. 1971), wrocławski germanista i pisarz. Zajmuje się romantyzmem niemieckim, jego recepcją oraz związkami między literaturą a psychoanalizą S. Freuda i psychologią głębi C.G. Junga.

Jest autorem monografii Ästhetik der Psychoanalyse (2000), powieści Światło i cień (1996) oraz nominowanej do "Paszportu Polityki" powieści Kraina pozytywek (2001), współautorem serii przekładów rozpraw filozofów niemieckiego Oświecenia: M. Mendelssohna, H. Lamberta, Ch. Garvego, wybranych dramatów G. Hauptmanna , ponadto autorem licznych publikacji naukowych w czasopismach krajowych i zagranicznych, a także opowiadań. W 1998 roku był laureatem stypendium krajowego Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej.

Praca nie zamierza w tradycyjny sposób dokonać analizy koncepcji Freuda, oceniając jej wady i zalety od strony propozycji teoretycznej. Pragnie natomiast zaproponować nowy sposób odczytania freudyzmu, pozwalający zarówno dostrzec jego wielorakie związki ze sztuką, jak i samą koncepcję ująć jako rodzaj formuły estetycznej. Zorganizowanie wywodu w ciąg jedenastu wykładów służy wszechstronnemu uzasadnieniu tezy, iż w rozważaniach Freuda następuje zatarcie granicy między przedmiotem opisu a jego narzędziem. Prezentowane kolejno rozprawy wiedeńskiego psychiatry świadczą, iż wykraczają one poza sam opis, zmieniając się w teksty o charakterze literackim, a rozpatrywane całościowo tworzą swoisty traktat estetyczny. Psychoanaliza staje się środkiem nadającym nowy sens przedstawionej sferze fenomenów estetycznych. Zabieg ten nie jest jednak prostym przesunięciem dorobku Freuda z obszaru refleksji naukowej do literatury. Nie chodzi o zmianę etykiety, lecz o odsłonięcie tego poziomu możliwego odczytania dzieł Freuda, na którym wypowiedź naukowa zyskuje autonomię estetyczną. Warto wspomnieć, że poprzez ukazanie kolejnych rozpraw jako tekstów operujących specyficznym językiem obrazów (mitopoezją) autor wykazuje żywotność pomysłów freudowskich. Można uwolnić się od opinii pedantycznych krytyków, tropiących wszystkie potknięcia twórcy psychoanalizy. Przedstawione w wymiarze "psychoanalitycznego romansu", na nowo potrafi wzbudzić zainteresowanie czytelnika, i to właśnie ze względu na ów aspekt związany z estetyką. Przemyślany sposób przeprowadzenia wywodu, uwzględniający też dokonania następców Freuda, odwołanie się do licznych przykładów dzieł literackich czy plastycznych, wzrócenie uwagi na wielorakie związki z myślą Nietzschego - wszystkie te elementy decydują o walorach pracy. Jednocześnie zaprasza ona do podróży w krainę mitu, a jej kompozycja po części do mitu nawiązuje. Mamy tu zatem do czynienia nie tylko z refleksją estetyczną, ale i z podjęciem problematyki antropologii kultury. A przede wszystkim z tekstem żywo i ciekawie napisanym, jak najdalszym od nudnego i niezbyt zrozumiałego wywodu.